3 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου

Ένας Διευθύνων Σύμβουλος μιας εταιρίας εξέπληξε τους οικονομολόγους όταν είπε:

«Ο ποδηλάτης είναι καταστροφή για την οικονομία της χώρας.

Δεν αγοράζει αυτοκίνητα και δεν δανείζεται χρήματα για να τα αγοράσει.

Δεν πληρώνει ασφαλιστήρια συμβόλαια

Δεν αγοράζει καύσιμα, δεν πληρώνει για να υποβάλει το αυτοκίνητο σε συντήρηση και επισκευή.

Δεν χρησιμοποιεί πάρκινγκ επί πληρωμή.

Δεν προκαλεί σοβαρά ατυχήματα

Δεν απαιτεί δρόμους με πολλές λωρίδες.

Δεν γίνεται παχύσαρκος.

Οι υγιείς άνθρωποι δεν είναι ούτε απαραίτητοι ούτε χρήσιμοι για την οικονομία.

Δεν αγοράζουν φάρμακα. Δεν πηγαίνουν σε νοσοκομεία ή γιατρούς

Δεν προσθέτουν τίποτα στο ΑΕΠ της χώρας».

Αξίζει να το σκεφτείτε.

Επισκεφθείτε ακόμα το Μεσολόγγι, την Καρδίτσα, τον Βόλο, την Λάρισα και το νησί της Κω.

Είναι οι όμορφες ποδηλατοπόλεις της Ελλάδας μας.

Είναι πανέμορφες πόλεις, έχουν ιστορία, τουρισμό και παράδειγμα προς μίμηση.

Ας κάνουμε επανάσταση - Πηγαίνουμε με ποδήλατο!

Ευγενία Αρβανίτη-Πρεβεζάνου

Msc, BA Επικοινωνιολόγος - Personality Creator

Σύμβουλος Στρατηγικής Ανάπτυξης και Διαπροσωπικών Σχέσεων

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mommune, ένα κοινόβιο μόνο για μαμάδες

Κάποιες μαμάδες λένε ότι χρειάζεται ένα… χωριό για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Για μερικές διαζευγμένες και ανύπαντρες μητέρες, αυτό σημαίνει στενά δεμένες κοινότητες που ονομάζονται « Mommune ». Η Kristin Batykefer και η 4χρονη κόρη της μετακόμισαν στο σπίτι τεσσάρων υπνοδωματίων στην περιοχή Jacksonville, Fla., όταν έχασε τη δουλειά της στο μάρκετινγκ και ο γάμος της απέτυχε. Η καλύτερή της φίλη, Tessa Gilder, πήρε επίσης διαζύγιο και μετακόμισε στο σπίτι, φέρνοντας μαζί της τα δύο παιδιά της, ηλικίας 5 και 1 ετών. Ενώ αυτοί οι τύποι διαβίωσης δεν είναι κάτι καινούργιο, ειδικά στις μη λευκές κοινότητες, έχουν αυξηθεί σε δημοτικότητα εν μέσω της πανδημίας COVID-19. Οι γυναίκες μπορούν να μοιραστούν τα έξοδα και να βοηθήσουν η μία την άλλη στη φροντίδα των παιδιών. «Στους Λατίνους πολιτισμούς, υπάρχει αυτή η ιδέα της συν-μητέρας – ενός ατόμου που σας στηρίζει και σας βοηθά να μεγαλώσετε τα παιδιά σας», είπε η Grace Bastidas, αρχισυντάκτρια του Parents.com, στους New York Times. «Στο

ΣΥΝΟΙΚΙΑ: Συν-βίωση Πολλαπλών Γενεών

Η συμβίωση μεταξύ γενεών παρέχει οφέλη για όλες τις ηλικίες. Όσοι βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της ζωής τείνουν να έχουν διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Ένας ηλικιωμένος που δεν είναι πλέον σε θέση να οδηγήσει μπορεί να είναι το τέλειο άτομο για να παρακολουθεί έναν ως επί το πλείστον ανεξάρτητο μαθητή μέσης εκπαίδευσης του οποίου η μητέρα εργάζεται όλο το απόγευμα και μαζεύει είδη παντοπωλείου και για τα δύο νοικοκυριά στο δρόμο για το σπίτι. Πολλοί ηλικιωμένοι απολαμβάνουν να βρίσκονται κοντά σε μικρά παιδιά, ειδικά αν τα εγγόνια τους είναι μακριά ή δεν είναι πλέον μικρά. Ομοίως, τα παιδιά επωφελούνται από τις σχέσεις με τους ηλικιωμένους καθώς είναι όλο και λιγότερο πιθανό να έχουν κοντινούς παππούδες και γιαγιάδες. Τα παιδιά στο cohousing επωφελούνται από τις φιλίες με άτομα όλων των ηλικιών. Τις ώρες μετά το σχολείο, ομάδες παιδιών συγκεντρώνονται σε κοινόχρηστους χώρους για να σκαρφαλώσουν στα δέντρα, να πετάξουν μπάλες και να μοιρασ

"Οι γέροι δεν είναι…γέροι!"

Γήρας χωρίς οδηγίες χρήσης . . Αν και υπάρχουν σαφείς, θαυμαστά τυπικές οδηγίες για τους τρόπους που θα οδηγηθείς με ασφάλεια στη μετά θάνατον ζωή, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ελάχιστες υπάρχουν ως προετοιμασία για την παρούσα. Είναι δύσκολο να γερνάς σε έναν κόσμο που αποθεώνει τη νεότητα όχι ως ηλικιακή ιδιότητα, αλλά ως προνομιακό χαρακτηριστικό που δικαιούται να κάνουν πέρα όλοι και όλα στο πέρασμά του... Το γήρας, όπου φτάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι σημερα και…όλο και περισσότεροι. Κανείς δεν σε προετοιμάζει για τα γηρατειά με την επιμελή φροντίδα που απολαμβάνουν άλλες ηλικίες στις οποίες προσφέρονται πολλαπλών επιλογών οδηγίες για το τι να κάνεις και πώς θα αντιμετωπίσεις από τη βραδινή ψυχρούλα (με μια ριχτή ζακέτα) μέχρι την καταστροφή του σύμπαντος (γυρνώντας νωρίς στο σπίτι). Αλλά και κανείς δεν σε υποδέχεται με μια σχετικώς αντικειμενική αξιολόγηση που θα περιλαμβάνει το ποιος/α είσαι και τι μπορείς να κάνεις. Ακόμα και σε μια δουλειά γραφείου χωρίς ιδια

XENIA:Cood living for human

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου