Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

La Borda Project: ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

Η ιδέα πίσω από το La Borda Project είναι να δημιουργηθεί μια κοινότητα που θα μοιράζεται τη στέγαση και θα λειτουργεί με βάση την αλληλεγγύη και την οικολογική βιωσιμότητα. Ο σκοπός του είναι να προσφέρει σε όλα τα μέλη της προσβάσιμη, προσιτή και αξιοπρεπή στέγαση, ενώ παράλληλα προωθεί τις σχέσεις και την κοινωνική ένταξη.

Το έργο ξεκίνησε το 2015 με τη σύσταση της κοινότητας La Borda και την απόκτηση ενός οικοπέδου στην Καταλονία της Ισπανίας, που παραχωρήθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο της Βαρκελώνης. Το οικόπεδο χαρακτηρίστηκε ως "κρατικά επιδοτούμενη κατοικία" (HPO) και τα μέλη της κοινότητας έλαβαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις κατοικίες για 75 χρόνια με κάποιους περιορισμούς σε σχέση με το εισόδημα και την τιμή ενοικίου.
Το La Borda Project ακολουθεί ένα μοντέλο μη κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης, που έχει ως στόχο τη δίκαιη κατανομή της στέγασης και της οικιστικής φροντίδας. Οι περιουσιακοί πόροι δεν αξιοποιούνται για κέρδος, αλλά χρησιμοποιούνται για την καλύτερη εξυπηρέτηση των μελών της κοινότητας. Επιπλέον, το έργο έχει ενσωματώσει αξίες αλληλεγγύας και φεμινισμού, προάγοντας την ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της κοινότητας.
Η κοινότητα του La Borda αποτελείται από πενήντα άτομα όλων των ηλικιών, που έχουν συμπληρώσει την αίτηση εισδοχής και έχουν επιλεγεί από το συνεταιρισμό. Η κοινότητα βασίζεται στη συμμετοχή και τη συνεργασία των μελών της, με σκοπό τη δημιουργία ενός βιώσιμου και κοινωνικού περιβάλλοντος.

Το La Borda Project ως μη κερδοσκοπικό εγχείρημα οικιστικού κοινού που έχει τους εξής σκοπούς:
1. Εξασφάλιση προσιτής και αξιοπρεπούς στέγασης για τα μέλη της κοινότητας.
2. Αποφυγή κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων στον τομέα της στέγασης.
3. Δημιουργία ενός νέου μοντέλου παραγωγής, διαχείρισης και ιδιοκτησίας κατοικιών.
4. Ανάπτυξη νέων μορφών συνύπαρξης, κοινωνικών σχέσεων και αυτοοργάνωσης της κοινότητας.
5. Προώθηση ισότητας μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών ηλικιών, φύλων και καταγωγής.
6. Προσφορά εναλλακτικού μοντέλου στέγασης που είναι προσιτό για άτομα με χαμηλά εισοδήματα, αντίθετα με την παραδοσιακή δημόσια στέγαση.
7. Δημιουργία μιας αυτοδιαχειριζόμενης "γειτονιάς" στο Can Batlló, βασισμένης στην κοινωνική δέσμευση και την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού τρόπου δημιουργίας πόλεων.
8. Αξιοποίηση των υπαρχόντων πόρων με οικολογικό και βιώσιμο τρόπο.
Το μοντέλο αυτό είναι εμπνευσμένο από το μοντέλο Andel, όπου ο συνεταιρισμός παρέχει τις κατοικίες σε ανταλλαγή για ένα τέλος εισόδου και μια μηνιαία πληρωμή. Αυτό εξασφαλίζει την προσιτότητα και την ισότητα στην πρόσβαση στη στέγαση για τα μέλη της κοινότητας. Επιπλέον, το La Borda προωθεί τη βιώσιμη και κοινοτική ζωή, εστιάζοντας στην αλληλεπίδραση και τη συνεργασία μεταξύ των κατοίκων. Το έργο αναπτύσσεται μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, προωθώντας ένα οικονομικό σύστημα που εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.

Το La Borda είναι υποψήφιο για το Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Βραβείο Mies van der Rohe. Το βραβείο έχει διετή χαρακτήρα και έχει κύριο σκοπό την αναγνώριση και επιβράβευση της ποιότητας της αρχιτεκτονικής παραγωγής στην Ευρώπη. Οι υποψηφιότητες των έργων που εξετάζονται για το Βραβείο προτείνονται από μια ευρεία ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων από όλη την Ευρώπη, επιπλέον των ενώσεων αρχιτεκτόνων που αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αρχιτεκτόνων και άλλων εθνικών ενώσεων Ευρωπαίων αρχιτεκτόνων.

Αυτή η υποψηφιότητα προστίθεται σε πολλά βραβεία που έχει λάβει το έργο από την κατασκευή του:

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mommune, ένα κοινόβιο μόνο για μαμάδες

Κάποιες μαμάδες λένε ότι χρειάζεται ένα… χωριό για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Για μερικές διαζευγμένες και ανύπαντρες μητέρες, αυτό σημαίνει στενά δεμένες κοινότητες που ονομάζονται « Mommune ». Η Kristin Batykefer και η 4χρονη κόρη της μετακόμισαν στο σπίτι τεσσάρων υπνοδωματίων στην περιοχή Jacksonville, Fla., όταν έχασε τη δουλειά της στο μάρκετινγκ και ο γάμος της απέτυχε. Η καλύτερή της φίλη, Tessa Gilder, πήρε επίσης διαζύγιο και μετακόμισε στο σπίτι, φέρνοντας μαζί της τα δύο παιδιά της, ηλικίας 5 και 1 ετών. Ενώ αυτοί οι τύποι διαβίωσης δεν είναι κάτι καινούργιο, ειδικά στις μη λευκές κοινότητες, έχουν αυξηθεί σε δημοτικότητα εν μέσω της πανδημίας COVID-19. Οι γυναίκες μπορούν να μοιραστούν τα έξοδα και να βοηθήσουν η μία την άλλη στη φροντίδα των παιδιών. «Στους Λατίνους πολιτισμούς, υπάρχει αυτή η ιδέα της συν-μητέρας – ενός ατόμου που σας στηρίζει και σας βοηθά να μεγαλώσετε τα παιδιά σας», είπε η Grace Bastidas, αρχισυντάκτρια του Parents.com, στους New York Times. «Στο

ΣΥΝΟΙΚΙΑ: Συν-βίωση Πολλαπλών Γενεών

 Η συμβίωση μεταξύ γενεών παρέχει οφέλη για όλες τις ηλικίες.  Όσοι βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της ζωής τείνουν να έχουν διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.  Ένας ηλικιωμένος που δεν είναι πλέον σε θέση να οδηγήσει μπορεί να είναι το τέλειο άτομο για να παρακολουθεί έναν ως επί το πλείστον ανεξάρτητο μαθητή μέσης εκπαίδευσης του οποίου η μητέρα εργάζεται όλο το απόγευμα και μαζεύει είδη παντοπωλείου και για τα δύο νοικοκυριά στο δρόμο για το σπίτι. Πολλοί ηλικιωμένοι απολαμβάνουν να βρίσκονται κοντά σε μικρά παιδιά, ειδικά αν τα εγγόνια τους είναι μακριά ή δεν είναι πλέον μικρά.  Ομοίως, τα παιδιά επωφελούνται από τις σχέσεις με τους ηλικιωμένους καθώς είναι όλο και λιγότερο πιθανό να έχουν κοντινούς παππούδες και γιαγιάδες. Τα παιδιά στο cohousing επωφελούνται από τις φιλίες με άτομα όλων των ηλικιών. Τις ώρες μετά το σχολείο, ομάδες παιδιών συγκεντρώνονται σε κοινόχρηστους χώρους για να σκαρφαλώσουν στα δέντρα, να πετάξουν μπάλες και να μοιρασ

"Οι γέροι δεν είναι…γέροι!"

Γήρας χωρίς οδηγίες χρήσης . .  Αν και υπάρχουν σαφείς, θαυμαστά τυπικές οδηγίες για τους τρόπους που θα οδηγηθείς με ασφάλεια στη μετά θάνατον ζωή,  πρέπει να παραδεχθούμε ότι ελάχιστες υπάρχουν ως προετοιμασία για την παρούσα. Είναι δύσκολο να γερνάς σε έναν κόσμο που αποθεώνει τη νεότητα όχι ως ηλικιακή ιδιότητα, αλλά ως προνομιακό χαρακτηριστικό που δικαιούται να κάνουν πέρα όλοι και όλα στο πέρασμά του...     Το γήρας, όπου φτάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι σημερα και…όλο και περισσότεροι. Κανείς δεν σε προετοιμάζει για τα γηρατειά με την επιμελή φροντίδα που απολαμβάνουν άλλες ηλικίες στις οποίες προσφέρονται πολλαπλών επιλογών οδηγίες για το τι να κάνεις και πώς θα αντιμετωπίσεις από τη βραδινή ψυχρούλα (με μια ριχτή ζακέτα) μέχρι την καταστροφή του σύμπαντος (γυρνώντας νωρίς στο σπίτι). Αλλά και κανείς δεν σε υποδέχεται με μια σχετικώς αντικειμενική αξιολόγηση που θα περιλαμβάνει το ποιος/α είσαι και τι μπορείς να κάνεις. Ακόμα και σε μια δουλειά γραφείου χωρίς ιδια